03-02-2010 13:00Wśród wkładów kominkowych są i takie, które zamiast powietrza ogrzewają wodę do mycia i do instalacji centralnego ogrzewania. Można nimi ogrzać całkiem duży dom. Każdy się zgodzi, że kominek zdobi wnętrze, a gdy się w nim pali - stwarza w domu niepowtarzalną atmosferę. Coraz więcej osób interesuje się też kominkiem jako dodatkowym, bardzo wydajnym źródłem taniego ciepła, którym można ogrzewać cały dom, a nie wyłącznie pomieszczenie kominkowe. Do transportu ciepła do innych pomieszczeń najczęściej wykorzystuje się powietrze rozprowadzane specjalnymi kanałami w stropie i ścianach. Taką instalację łatwo wykonać podczas budowy domu i prac wykończeniowych. W domu istniejącym jest to bardzo trudne, a czasem wręcz niemożliwe. Dlatego ten, kto decyduje się na montaż w nim kominka, zwykle rezygnuje z wykorzystania go do ogrzewania. Tymczasem do tego, by ciepłem z kominka ogrzewać dom, nie jest niezbędna sieć kanałów. Można wykorzystać istniejącą instalację centralnego ogrzewania! Jest tylko jeden warunek: zamiast tradycyjnego wkładu kominkowego, jakich w sklepach najwięcej, trzeba zamontować wkład kominkowy z płaszczem i działanie Od zewnątrz wkłady kominkowe z płaszczem wodnym praktycznie nie różnią się od wkładów tradycyjnych. Podobnie jak one, mogą mieć różne rodzaje drzwiczek - zarówno dwuczęściowe (dzielone), jak i jednoczęściowe; otwierane na bok lub podnoszone do góry; z różnego rodzaju szybami - zarówno płaskimi, jak i pryzmatycznymi. W kominkach z płaszczem wodnym inaczej zbudowany jest jednak korpus wkładu. Ma on podwójne ścianki, a między nimi przestrzeń, którą wypełnia woda, czyli właśnie ów płaszcz wodny, który otacza palenisko ze wszystkich stron (poza frontem, gdzie znajdują się drzwiczki). Przepływając między ściankami woda odbiera ciepło od kominka i przekazuje je do instalacji grzewczej. Aby zwiększyć pozyskiwaną z kominka ilość ciepła, niektórzy producenci umieszczają w górnej części korpusu - tuż nad paleniskiem - dodatkowe elementy, którymi także może przepływać woda. W wybranych modelach wkładów montowana jest również dodatkowa wężownica, która służy do bezpośredniego podgrzewania wody do mycia. Połączenie kominka z instalacją centralnego ogrzewania umożliwiają króćce przyłączeniowe umieszczone w korpusie pracą kominka Wydajnością kominka nie można sterować tak precyzyjnie jak wydajnością kotła gazowego czy olejowego. Nie znaczy to jednak, że taka regulacja jest zupełnie niemożliwa. Najprostsza jest oczywiście regulacja ręczna, to znaczy zmniejszanie lub zwiększanie intensywności palenia w kominku przez: - ograniczenie lub zwiększenie dostępu powietrza do spalania, - przymknięcie lub uchylenie przepustnicy spalin, by ograniczyć lub zwiększyć ciąg w kominie. Regulację ręczną uzupełnia się o regulację półautomatyczną, która polega na sterowaniu pracą pomp wymuszających przepływ wody w instalacji. Pompa włącza się wtedy, gdy woda w kominku osiągnie zadaną przez użytkownika temperaturę, i wyłącza, gdy temperatura wody spada poniżej tej wartości. Największe możliwości sterowania kominkiem daje regulacja automatyczna. Polega ona na zmniejszaniu lub zwiększaniu intensywności palenia w kominku (a przez to - podnoszeniu lub obniżaniu temperatury wody w instalacji) przez automatyczną regulację ilości powietrza dostarczanego do kominek to za mało Choć odpowiednio dobrany kominek może sam ogrzać bez problemów nawet duży dom, niewielu właścicieli domów decyduje się na to, by był on jedynym źródłem ciepła. Przesądzają o tym głównie względy praktyczne, czyli konieczność regularnego rozpalania w kominku. O ile w normalnych warunkach można to wkalkulować w rytm codziennych czynności, ponieważ jednorazowy wsad drewna wystarcza zwykle na 8-10 godzin palenia (a więc wystarczy napalić dwa-trzy razy dziennie, aby było ciepło przez całą dobę), o tyle dłuższa nieobecność domowników podczas sezonu grzewczego stwarza problemy. Z tego względu oprócz kominka montuje się w domu jeszcze kocioł: elektryczny, gazowy lub olejowy, który dzięki zastosowaniu odpowiedniej automatyki sam się włącza, kiedy w kominku się nie pali, i wyłącza, gdy kominek zaczyna grzać. Co do kwestii wyboru rodzaju kotła, wiele zależy od tego, jak często zamierzamy korzystać z kominka. Jeśli nastawiamy się na to, że to właśnie kominek będzie głównym źródłem ciepła, wtedy najprościej wybrać kocioł elektryczny - znacznie tańszy niż kotły gazowe i olejowe. Przy jego okazyjnym używaniu wydatki na prąd będą na tyle nieduże, że nie warto inwestować w przyłącze gazowe czy zbiornik na gaz płynny bądź olej. Jeśli w kominku będzie się palić tylko sporadycznie, wtedy najlepiej zamontować kocioł na gaz (ziemny lub płynny) bądź olej. Kotły na paliwo stałe nie mogą niestety automatycznie współpracować z instalacji Zgodnie z obowiązującymi w Polsce przepisami kominki - podobnie jak kotły na paliwa stałe - mogą pracować tylko w instalacji typu otwartego, czyli zabezpieczonej przed uszkodzeniem w wyniku nadmiernego wzrostu ciśnienia tzw. otwartym naczyniem wzbiorczym. Tymczasem obecnie odchodzi się już od tego typu instalacji, zastępując je instalacjami typu zamkniętego, z zamkniętym naczyniem wzbiorczym. To właśnie takich instalacji wymagają kotły na gaz i olej. Jeśli więc decydujemy się na kominek z płaszczem wodnym, ale chcemy też mieć możliwość ogrzewania gazem bądź olejem, musimy zastosować dwie instalacje: - typu otwartego, z kominkiem, i - typu zamkniętego z kotłem na gaz lub olej i grzejnikami. Instalacje te trzeba połączyć za pomocą specjalnego wymiennika (w2), tak skonstruowanego, by woda z jednej i drugiej instalacji nie miała ze sobą bezpośredniego kontaktu (nie mieszała się). Taki wymiennik stanowi zazwyczaj dodatkowy element, który montuje się w pomieszczeniu kotłowni, chociaż niektórzy producenci kominków opatentowali już wymienniki do montowania bezpośrednio w płaszczu wodnym kominka. Tak umieszczony wymiennik zwiększa sprawność całego układu, a ponadto eliminuje konieczność dokupowania dodatkowego elementu kominka Niektórzy odrzucają myśl o zamontowaniu kominka z płaszczem wodnym w obawie, by z salonu, w którym jest miejsce na kominek, nie zrobiła się kotłownia, z widocznymi na zewnątrz rurami, pompami itp. To nieuzasadnione obawy. Dochodzące do kominka rury bez problemu ukrywa się w jego obudowie, tak że gdy kominek jest już zabudowany, trudno rozpoznać, iż nie jest to kominek tradycyjny. Sporym problemem, z jakim należy się liczyć przy montażu kominka z płaszczem wodnym, jest natomiast znalezienie sposobu na ukrycie otwartego naczynia wzbiorczego. Powinno się je zawsze umieszczać bezpośrednio nad źródłem ciepła - z tym, że jeśli instalacja pracuje w układzie otwartym, musi być ono zamontowane powyżej najwyższego punktu obiegu wody grzewczej. Zwykle umieszcza się je na nieużytkowym poddaszu, ale co zrobić, jeśli takowego w domu nie ma? Z kolei jeśli instalacja grzewcza pracuje w układzie zamkniętym, naczynie wzbiorcze można teoretycznie zamontować tuż nad kominkiem, a więc nawet ukryć w jego obudowie. Z praktyki wiadomo jednak, że nie jest to rozwiązanie do końca dobre, ponieważ: - do takiego naczynia powinien być w miarę łatwy dostęp, a w jeśli zostanie ukryte w obudowie kominka, może z tym być problem; - naczynie wzbiorcze zamontowane w małej odległości od źródła ciepła nie sprawdza się tak dobrze jak to umieszczone kilka metrów nad nim. A skoro tak, to nawet jeśli kominek współpracuje z instalacją grzewczą typu zamkniętego, i tak lepiej dla naczynia wzbiorczego typu otwartego szukać miejsca na piętrze lub na z ciepłą wodą? Ciepła woda do mycia i zmywania może być przygotowywana w układzie przepływowym lub w układzie pojemnościowym, czyli z wykorzystaniem pojemnościowego zasobnika Kominki z płaszczem wodnym dają możliwość wybrania obu tych rozwiązań. Jeśli chcemy, aby przygotowywały wodę w trybie przepływowym, czyli tylko wtedy, kiedy w kominku się pali, wybieramy wkład z zamontowaną w nim dodatkową wężownicą do Jest to jednak rozwiązanie mało komfortowe ze względu na niebezpieczeństwo poparzenia gorącą wodą, chyba że zostanie zamontowany dodatkowy zawór mieszający. O wiele lepsze jest jednak pośrednie podgrzewanie wody przez kominek, a więc przy użyciu zasobnika. Wtedy ta sama woda, która zasila instalację jest kierowana do zasobnika, gdzie oddaje ciepło zgromadzonej tam wodzie. To z jednej strony stwarza możliwość bardzo szybkiego nagrzania tanim kosztem dużych ilości wody, a z drugiej - zakumulowania dużych ilości ciepła: z ciepłej wody można korzystać jeszcze przez kilkanaście godzin po wygaśnięciu w pomieszczenia z kominkiem W pomieszczeniu, w którym przewidujemy montaż kominka, musi być zapewniona sprawna wentylacja naturalna, gwarantująca zarówno nawiew świeżego, jak i wywiew zużytego powietrza. Nawiew powinien zapewniać nie tylko świeże powietrze do wentylacji, ale także napływ powietrza potrzebnego do spalania. Można go zapewnić na kilka sposobów: - doprowadzoną do kominka rurą, dostarczającą powietrze do spalania bezpośrednio z zewnątrz; - kratką nawiewną o powierzchni minimum 200 cm2, zamontowaną w ścianie zewnętrznej pomieszczenia, w którym ma stanąć kominek; - kanałem o przekroju minimum 200 cm2 łączącym pomieszczenie, w którym zamontowano kominek, z innym pomieszczeniem, w którym wykonana już jest wentylacja nawiewna. Wywiew zapewnia się, doprowadzając do pomieszczenia kanał wentylacyjny o przekroju nie mniejszym niż 14×14 cm. Uwaga! Stosowanie w pomieszczeniu z kominkiem jakichkolwiek wentylatorów wyciągowych jest zabronione, ponieważ mogłoby to powodować cofanie się dymu do mocy kominka Wkłady kominkowe z płaszczem wodnym mają różną moc. O tym, jakiej mocy wkład wybrać, powinien zdecydować instalator, kierując się wyliczonym zapotrzebowaniem na ciepło. Aby samodzielnie oszacować moc kominka, można posłużyć się dwoma prostymi wzorami: 1. = qj×V we wzorze tym: - zapotrzebowanie budynku na ciepło, qj - jednostkowe zapotrzebowanie na ciepło, które zależy od tego, jak dobrą izolację termiczną ma budynek. Jeśli jest słabo izolowany qj = 35-40 W/m3, jeśli jest dobrze izolowany qj = 20-30 W/m3, V - kubatura ogrzewanych pomieszczeń. 2. Qk = h× we wzorze tym: Qk - moc wkładu, h - współczynnik uwzględniający sprawność kominka (1,2 - odpowiada sprawności na poziomie 80%, 1,3 - odpowiada sprawności na poziomie 70%), - wyliczone zapotrzebowanie budynku na się na NEWSLETTER. Co tydzień najnowsze wiadomości o budowie, remoncie i wykańczaniu wnętrz w Twojej poczcie e-mail: Zobacz przykład>

BLIST PADOVA E to jeden z najlepszych pieców stalowych z płaszczem wodnym dostępnych obecnie na rynku pod względem jakość / cena. Warto podkreślić, że piec spełniania surowe wymogi normy ECO Design 2022 (Ekoprojekt 2022). Uszczelnione drzwiczki pieca - zamknięcie drzwiczek jest uszczelnione sznurem żaroodpornym dla zwiększenia

Nie ma chyba osoby, która na wyobrażenie eleganckiego kominka we własnym domu nie pogrążyła się w marzeniach. Kominek dodaje ciepła i szyku, a także sprzyja atmosferze odprężenia i relaksu, co kocha każdy. Kominek bywa wykorzystywany nie tylko jako narzędzie ogrzewające mieszkanie. Dowiedz się więcej! Kominek z płaszczem wodnym – tańsze ogrzewanie wody Drewno szybko się pali i dostarcza dużych ilości energii, będąc równocześnie tańszym materiałem niż paliwo do pieca. Z tego względu posiadacze domów często decydują się na to rozwiązanie, mając możliwość, obok korzystania z tradycyjnego kotła, ogrzewania domu i wody znacznie tańszym sposobem, za pomocą kominka. Kominek z płaszczem wodnym – jak współpracuje z kotłem? Ogrzewanie domu samym kominkiem jest niemożliwe, dlatego sposób ten jest łączony z systemem tradycyjnego ogrzewania. Sprawne działanie obu systemów zapewnia łącznik trójdrogowy, który automatyzuje pracę zasilania. Dzięki temu, kiedy w kominku nie jest rozpalone, funkcję ogrzewania wody posiada kocioł, co zmienia się bez ludzkiej ingerencji, kiedy w kominku zapłonie ogień i woda w płaszczu wodnym zrobi się ciepła. Zawór przełącza czuły termostat. Wyjątek stanowi kocioł na paliwo stałe, który uniemożliwia automatyczną regulację przepływu wody. Czy kominek z płaszczem wodnym może być niebezpieczny? W przypadku kominka wyposażonego dodatkowo w płaszcz wodny prawidłowa instalacja i zadbanie o wszystkie potrzebne elementy jest niezwykle istotne. Bez odpowiedniego systemu zabezpieczeń w łatwy sposób może dojść do przegrzania kominka, co grozi pożarem! Aby temu zapobiec, konieczne jest wyposażenie kominka w: Urządzenie schładzające, które nie dopuści do przegrzania kominka. Termostat, do kontrolowania temperatury w urządzeniu. Zasobnik buforowy, który magazynuje nadmiar energii produkowanej wewnątrz rozpalonego kominka. Należy mieć na uwadze, że kominek emituje bardzo dużo ciepła do najbliższego otoczenia, dlatego nie warto instalować go w niewielkich pomieszczeniach. W celu wygodnego korzystania z kominka warto wyposażyć go w samodzielnie działający sterownik, który zajmie się regulacją pracy systemu bez naszego udziału. Kominek z płaszczem wodnym to praktyczny i elegancki dodatek do dużych domów. Nawigacja wpisu

W jaki sposób funkcjonuje kominek z płaszczem wodnym? Wkład kominkowy z płaszczem wodnym od strony obsługi i oferowanych efektów wizualnych działa tak samo, jak standardowy, a od użytkownika nie są wymagane żadne dodatkowe czynności. Różnice występują w budowie wkładu oraz wynikają z podłączenia go do instalacji grzewczej. We

Kominek z płaszczem wodnym Czy kominek może zastąpić kocioł centralnego ogrzewania? Tak, a na dodatek ogrzewanie domu może być dzięki temu nawet o połowę tańsze niż gazowe. Wiele osób decyduje się na ogrzewanie domu za pomocą nowoczesnych wkładów kominkowych. Skłaniają je do tego rosnące koszty gazu, oleju i prądu, a także estetyczne i ekologiczne walory wkładów kominkowych. Dym powstający podczas spalania drewna zawiera mniej zanieczyszczeń niż spaliny z kotłów węglowych. Zamknięte wkłady kominkowe od zwykłych, otwartych kominków różni to, że zdecydowana większość wytworzonego w nich ciepła pozostaje w pomieszczeniu, zamiast uciekać przez komin. Kominek i grzejniki Kominek z płaszczem wodnym współpracuje z tradycyjną grzejnikową instalacją centralnego ogrzewania, zachowując walory ekonomiczne, estetyczne i ekologiczne zwykłego kominka. Sam kominek różni się od zwykłego wkładu kominkowego. Spaliny w takim kominku nie ogrzewają powietrza, ale wodę. Moc cieplna takich kominków wynosi od kilkunastu do 40 kW. Trzeba pamiętać o tym, że nie jest ona stała i zależy od ilości znajdującego się w palenisku paliwa oraz fazy jego spalania. Kominek z płaszczem a nowoczesna instalacja Kominki z płaszczem wodnym (jak kotły na paliwa stałe) ze względów bezpieczeństwa mogą pracować tylko w instalacjach grzewczych systemu otwartego, czyli takich, w których woda instalacyjna ma kontakt z atmosferą w otwartym naczyniu wzbiorczym. Aby nie trzeba było rezygnować z zalet systemów zamkniętych (wyższa sprawność, lepsza trwałość, ułatwiona regulacja i niższe koszty eksploatacji), w układach grzewczych z kominkami z płaszczem stosuje się dodatkowy przeponowy wymiennik ciepła oddzielający dwa obiegi wodne – jeden przez kominek (w układzie otwartym), drugi – przez grzejniki (w układzie zamkniętym). Wykorzystuje się do tego niewielkie, ale mające bardzo wysoką sprawność wymienniki płytowe. Ciepła woda z kominkaZastosowanie płaszcza wodnego w kominku umożliwia wykorzystanie go do przygotowania ciepłej wody użytkowej w zasobniku. Dzięki stosunkowo dużej mocy grzewczej kominków możliwe jest też bezpośrednie przygotowywanie przez nie ciepłej wody w sposób przepływowy, jeśli nad paleniskiem zainstaluje się dodatkową wężownicę. Aby nie dopuścić do niepożądanego wzrostu ciśnienia wody, należy ograniczyć wzrost temperatury wody. Wymyślono sposób na automatyczną regulację temperatury wody podgrzewanej w kominkach z płaszczem wodnym. Jest to dodatkowy wymiennik chłodzenia awaryjnego montowany wewnątrz wodnego wymiennika ciepła. Doprowadza się do niego zimną wodę z wodociągu lub ze studni. Kiedy temperatura wody grzewczej wzrasta ponad 95°C - zawór termostatyczny otwiera dopływ zimnej wody do wymiennika, czego efektem jest obniżenie temperatury w instalacji. Rozwiązanie to nie jest jeszcze zgodne z obowiązującymi w Polsce przepisami, ale dopuszczają je przepisy Unijne. Zasilanie awaryjneW instalacji grzewczej z kominkiem z płaszczem wodnym współpracującym z innym kotłem przyczyną nadmiernego wzrostu temperatury wody w instalacji może być także brak prądu. Dzieje się tak dlatego, że krążenie wody w instalacji grzewczej w układzie zamkniętym (w obiegu kotła) wymuszone jest przez pompę obiegową zasilaną elektrycznością. Gdy brak zasilania, układ przestaje działać, a ciepło wytwarzane w kominku z płaszczem nie jest odbierane przez wymiennik ciepła. Prowadzi to oczywiście do nadmiernego wzrostu temperatury wody w obiegu kominka. Można uniknąć takiej sytuacji, stosując awaryjne zasilanie (UPS). Składa się ono z akumulatora i elektronicznego układu, który uruchamia je automatycznie w przypadku zaniku napięcia w sieci elektrycznej. Ładowanie akumulatora następuje również automatycznie po ponownym pojawieniu się napięcia w sieci. Kominek i ogrzewanie powietrzne Aby ciepło z kominka można było wykorzystać do ogrzewania całego domu, ciepłe powietrze trzeba przetransportować do wszystkich pomieszczeń. System złożony z wkładu kominkowego i sieci kanałów zwany jest systemem Dystrybucji Gorącego Powietrza (DGP). Artykuł pochodzi z serwisu

Taki mieszany układ - wymagający obsługi kocioł na paliwo stałe (ew. kominek) oraz działający w pełni automatycznie kocioł elektryczny to akurat nic nowego. Ze względu na dość niską cenę i łatwość instalacji kocioł na prąd często wspomaga zasadnicze źródło ciepła. Uruchamia się go np. na czas zimowych wyjazdów. Kominkowe trendy Kominek to źródło taniego ciepła potrzebnego głównie do ogrzewania pomieszczeń. Pojawia się więc w wielu nowo budowanych domach z nadzieją mieszkańców na zmniejszenie kosztów ogrzewania. Jednym ze sposobów wykorzystania kominka do ogrzewania domu są kominki z płaszczem wodnym. Autor: Andrzej Szandomirski Ogrzewanie elektryczne, olejowe czy gazowe jest tak drogie, że większość budujących zakłada przynajmniej częściowe wspomaganie się paleniem drewna w kominku. Po zastosowaniu ogrzewania kominkowego oszczędności w wydatkach na paliwo można liczyć w tysiącach złotych rocznie, nawet jeśli kominek jedynie wspomaga tradycyjną instalację W większości nowych domów, w których instaluje się te źródła taniej energii, raczej nie są to już tradycyjne otwarte paleniska. Współczesne kominki mają zwykle żeliwne lub stalowe wkłady, dzięki którym nie tylko stają się bezpieczniejsze, ale przede wszystkim umożliwiają dużo lepsze wykorzystanie ciepła ze spalanego drewna. Konstrukcja wkładu kominkowego pozwala ograniczyć straty przez komin i umożliwia rozbudowę kominka o system DGP. Ostatnio przyszedł czas na kolejny kominkowy trend, czyli na kominki z płaszczem wodnym. Kotłownia na salonach W palenisku kominka jest bardzo wysoka temperatura, więc przeprowadzona nad nim rura z wodą może zostać ogrzana jak w każdym kotle. W praktyce nad paleniskiem umieszcza się specjalnie skonstruowany wymiennik ciepła spaliny-woda, w którym ciepło gorących spalin jest oddawane przepływającej przez niego wodzie. Dzięki wymiennikowi wkład kominkowy staje się praktycznie kotłem na drewno, który zamiast w kotłowni stoi w salonie. Od kotła jednak różni się tak naprawdę głównie przeszklonymi drzwiczkami i nazwą. Zazwyczaj kominek z płaszczem wodnym nie jest jedynym źródłem ciepła w domu. Drewno w kominku pali się najwyżej kilka godzin, potem woda w rurach zaczyna stygnąć. Jeśli na czas nie uzupełni się drewna, a na dworze będzie duży mróz, instalacji grozi zamarznięcie, co zwykle kończy się jej uszkodzeniem. Dlatego do instalacji grzewczej zasilanej kominkiem z płaszczem wodnym podłącza się drugie źródło ciepła – bezobsługowy kocioł gazowy, olejowy albo elektryczny. Włączony kocioł dzięki najprostszej nawet automatyce pozostanie w trybie czuwania do czasu, gdy temperatura wody w instalacji spadnie. Wówczas zacznie pracować i podgrzewać wodę znajdującą się w obiegu do temperatury wcześniej nastawionej przez użytkownika. Kiedy więc chcemy oszczędzać, palimy w kominku tanim drewnem. Kiedy natomiast kominek nie pracuje, instalacja jest zasilana przez kocioł. Autor: Andrzej Szandomirski Para mieszana w układzie otwartym Temperaturę wody podgrzewanej w urządzeniu na paliwo stałe trudno jest kontrolować automatycznie. Nawet odcięcie dopływu powietrza powodujące wygaszenie płomienia nie gwarantuje natychmiastowego zatrzymania jej wzrostu, bowiem duża ilość ciepła jest zakumulowana w rozżarzonym paliwie. Dlatego źle wykonany układ grzewczy może nawet zostać rozerwany przez ciśnienie wody rosnące na skutek wzrostu jej temperatury. Nie wolno lekceważyć zasad bezpieczeństwa zwłaszcza w przypadku kominka z płaszczem wodnym, wokół którego będzie się przecież gromadzić cała rodzina. Taki kominek będzie bezpieczny, pod warunkiem że zasilana przez niego instalacja będzie pracować w systemie otwartym. Oznacza to, że nad paleniskiem, ponad najwyższym punktem instalacji grzewczej trzeba zainstalować otwarty od góry zbiornik połączony z płaszem wodnym kominka pionową rurą odpowiedniej średnicy. Otwór w zbiorniku, czyli w otwartym naczyniu wzbiorczym, powinien mieć przekrój przynajmniej kilku centymetrów kwadratowych. Pojemność naczynia oraz średnice rur zależą od wielkości instalacji i mocy grzewczej paleniska. Dzięki połączeniu wnętrza instalacji z atmosferą (przez otwarte naczynie wzbiorcze) ciśnienie w instalacji nie wzrasta pod wpływem wzrostu temperatury wody i wynikającego z tego zwiększania się jej objętości, bo jej nadmiar przejmuje naczynie. Przez wykonany w nim otwór wydostaje się powietrze wypychane przez napływającą wodę. Gdy temperatura się obniży, objętość wody się zmniejszy i jej nadmiar z naczynia wróci do instalacji. Jest to zabezpieczenie proste i niezawodne. W przypadku instalacji z większością palenisk na paliwa stałe nie mogą go zastąpić zawory bezpieczeństwa otwierające się pod wpływem wzrostu ciśnienia ponad ustaloną wartość. Wprawdzie od niedawna polskie przepisy dopuszczają możliwość stosowania kotłów na paliwa stałe do zasilania instalacji działających w systemie zamkniętym, ale muszą być one wyposażone w urządzenia do odprowadzania nadmiaru ciepła. Jak na razie takich jest na rynku niewiele. A zatem pojawia się kłopot, gdy w tej samej instalacji ma pracować kocioł na gaz lub olej. Producenci gwarantują bowiem ich poprawne działanie oraz długoletnią trwałość pod warunkiem zamontowania ich w instalacji grzewczej systemu zamkniętego, do której nie ma dostępu tlen. Jedynie niektóre kotły, zwykle żeliwne, można bez obaw zainstalować w układzie otwartym. Jednak są one coraz mniej popularne, drogie, do tego duże i bardzo ciężkie. W instalacji otwartej bardziej kłopotliwe jest też zastosowanie sprawnego systemu automatycznej regulacji. Autor: archiwum muratordom Udany związek w układzie zamkniętym Droższym, ale zdecydowanie lepszym rozwiązaniem jest kupno specjalnego zautomatyzowanego kominka z płaszczem wodnym wyposażonego w urządzenia umożliwiające mu współpracę z instalacją systemu zamkniętego. Nie ma wtedy problemów z trwałością elementów, instalacja może być sterowana automatycznie, a grzejniki można bez problemu wyposażyć w zawory termostatyczne. Drugim źródłem ciepła może być w tym układzie niewielki i niedrogi kocioł wiszący. Taki kominek – podobnie jak nowoczesne kotły na paliwa stałe – jest wyposażony w elektronikę sterującą jego pracą. Dzięki niej temperatura wody opuszczającej kominek nie przekracza wartości ustalonej przez użytkownika. Możliwa jest nie tylko współpraca takiego kominka z instalacją zamkniętą, ale nawet zasilanie niskotemperaturowej instalacji ogrzewania podłogowego. Sterowanie wydajnością kominka odbywa się za pomocą wentylatora z płynną regulacją obrotów, który dostarcza do paleniska więcej powietrza, kiedy trzeba zwiększyć temperaturę wody, albo redukuje jego dopływ, aby drewno paliło się powoli i tym samym temperatura wody była niższa. Woda ogrzewana w płaszczu wodnym takiego kominka nie krąży w całej instalacji jedynie w małym obiegu, który mieści się wewnątrz obudowy kominka. Znajduje się w nim tylko jeden odbiornik ciepła – wymiennik. Przepływa przez niego zarówno woda krążąca w płaszczu wodnym, jak i woda z obiegu zasilającego grzejniki. Oba strumienie nie mieszają się ze sobą. Ciepło gorącej wody z kominka jest przekazywane wodzie płynącej do grzejników przez cienkie metalowe ścianki wymiennika. Dzięki rozdzieleniu instalacji grzewczej kominek pracuje w systemie otwartym, a pozostałe urządzenia – w zamkniętym. Odpowiednio dobierając natężenie przepływu wody w obu obiegach, można sprawić, że temperatura wody wypływającej z wymiennika do grzejników będzie znacznie niższa od temperatury wody wypływającej z kominka. Natężenie przepływu wody w instalacji reguluje się, odpowiednio dobierając wydajność pompy obiegowej, która w takim systemie jest niezbędna. Układ musi więc być zabezpieczony na wypadek braku dopływu prądu. Zatrzymanie pompy obiegowej doprowadziłoby bowiem do przegrzania instalacji. Woda nie przepływałaby przez grzejniki, więc ciepło dostarczane do wymiennika płytowego nie byłoby odbierane. Dlatego w takiej sytuacji dopływ powietrza do paleniska musi zostać odcięty, co oznacza zgaśnięcie płomienia. Ponieważ temperatura w palenisku mimo wszystko przez jakiś czas pozostanie bardzo wysoka, pompa obiegowa powinna nadal pracować, by przynajmniej przez kilka minut ciepło było odbierane z wymiennika. Aby to było możliwe, w układzie zasilania musi się znaleźć akumulator dostarczający prąd do napędu pompy w razie awarii instalacji elektrycznej. Zamiast tego możliwe jest też zastosowanie specjalnego układu schładzającego płaszcz wodny – wężownicy, przez którą przepływa zimna woda. Dopływem wody steruje zawór z termostatem reagującym na przekroczenie dopuszczalnej temperatury wody w instalacji grzewczej. Autor: A. i M. Sterniccy A może system DGP? Instalacja nowoczesnego kominka z płaszczem wodnym jest droższa niż z systemem DGP (w nim powietrze ogrzane przez kominek jest rozprowadzane kanałami po całym domu). Ale tak naprawdę trudno je ze sobą porównywać, bo pierwszy to właściwie kocioł w nietypowej obudowie, drugi to wciąż kominek, który rozprowadza ciepłe powietrze do innych pomieszczeń. Pierwszy może pełnić funkcję podstawowego źródła ciepła do ogrzewania domu i przygotowywania ciepłej wody użytkowej, drugi sprawdza się raczej jako uzupełniające źródło ciepła innego systemu grzewczego. Dodatkowy koszt nowoczesnego wkładu kominkowego z płaszczem wodnym i kompletnym wyposażeniem umożliwiającym współpracę z instalacją systemu zamkniętego wyniesie 8-12 tysięcy złotych, w zależności od wykończenia samego wkładu i jego mocy. Wkład do systemu DGP kosztowałby o kilka tysięcy złotych mniej. Bardziej skomplikowany system wodny ma jednak wiele zalet: przede wszystkim umożliwia dość precyzyjną kontrolę temperatury w pomieszczeniach. Ważną zaletą takiej instalacji jest też duża bezwładność cieplna. Ma to duże znaczenie w przypadku zasilania jej ciepłem z kominka, w którym paliwo spala się stosunkowo szybko, powodując zmniejszenie mocy grzewczej. Dzięki temu, że woda akumuluje znaczną ilość ciepła, nie skutkuje to natychmiastowymi zmianami temperatury, jak to ma miejsce w przypadku ogrzewania powietrznego (DGP). Instalacja wodna może oddawać ciepło nawet przez kilka godzin po wygaśnięciu ognia w kominku. Musi mieć tylko odpowiednio dużą pojemność cieplną. Wydłużenie czasu pracy instalacji można osiągnąć, montując w niej duży zbiornik na wodę zwany buforem lub akumulator ciepła. Aby do zbiornika trafiała tylko nadwyżka ciepła, a nie to potrzebne do ogrzewania pomieszczeń, w instalacji muszą być zamontowane zawory sterujące przepływem wody. Jeśli chodzi o możliwość podgrzewania wody użytkowej przez kominek, system DGP na to nie pozwala. Konieczne byłoby wyposażenie go w wymiennik ciepła powietrze-woda, czyli zastosowanie rozwiązania znanego właśnie jako płaszcz wodny lub wężownica. Tylko wtedy podgrzana przez wkład kominkowy woda może zasilać wymiennik ciepła zamontowany w zbiorniku z wodą użytkową, takim jak przeznaczony do współpracy z kotłami na paliwa stałe, gaz czy olej.

Układ: kominek - kocioł - podłogówka w całym budynku. Ogrzewanie podłogowe jest typem ogrzewania pracującym na niskich temperaturach. Przyjmuje się, że woda krążąca w poziomym układzie grzewczym nie powinna być cieplejsza niż 55 o C na wyjściu z kotła. Aby osiągnąć taki standard stosuje się kotły niskotemperaturowe.

Dom: murowany, dwukondygnacyjny, pow. 116 m2, ogrzewany kotłem na gaz z sieci i kominkiem z płaszczem wodnym. Kominek: Żeliwny wkład z płaszczem wodnym (39 l) i chłodnicą; moc 15,2 kW; sprawność 70,3%. Lokalizacja - w salonie, w centrum budynku. Komin z kanałem dymowym - systemowy, ceramiczny o śr. 220 mm. Ciekawym rozwiązaniem są też zyskujące ostatnio popularność elektryczne kotły centralnego ogrzewania, odpowiednie do miejsc bez przyłącza gazowego. Z kolei piec na olej opałowy lub paliwo stałe wymaga obsługi oraz magazynowania opału, ale gwarantuje pełną niezależność i brak stałych rachunków.

Witam Swego czasu miałem w swojej pracowni kozę -kominek-z płaszczem wodnym nazywało się to Emilja kupiłem na allegro . Do tej kozy podpiąłem 7 grzejników 140 x60 i ogrzewałem tym ok 80-100 m2. Wrażenie rewelacja z punktu widzenia ogrzewania czasami jak na polu zrobiło się troszkę cieplej dało się odczuć i to dość poważnie temp. w pomieszczeniach było za

Kominki z wymiennikiem ciepła można na domiar tego podzielić na te z rozprowadzaniem grawitacyjnym ciepłego powietrza, z mechanicznym rozprowadzeniem ciepłego powietrza jak i z płaszczem wodnym. Wydawać by się mogło, że na kominki mogą sobie w dzisiejszych czasach pozwolić tylko ci najbardziej zamożni. Nic bardziej mylnego.

Najpierw kilka słów o przepisach. Kominek z płaszczem, jakkolwiek nie umieszcza się go w kotłowni, jest kotłem na paliwo stałe. Tak wynika z definicji kotła — a jest to urządzenie, które przy spalaniu paliwa wytwarza ciepło pod postacią jakiegoś nośnika — gorącej wody, pary, oleju termalnego. Te warunki są spełnione.

W przypadku kotłów na paliwo stałe stosuje się często, lub powinno stosować, tzw. 4-ro drogowe zawory mieszające. Taki zawór reguluje temperaturę wody zasilającej ogrzewanie domu, ale również chroni kocioł przed zbyt niską temperaturą wody trafiającej do niego z instalacji ogrzewania – chroni przed zbyt niską temperaturą wody powracającej do kotła.

.